Βολές

Σήμερον:

                 Βολές

                 Υ.Γ.: Πώς κάνεις έναν νεοναζί να κλείσει τ’ αυτιά του

Βολές

Ερώτηση:

Τι είναι αυτό που βάλλει κατά των ανθρώπινων αντιστάσεων, εισβάλλοντας στα σπίτια και προβάλλοντας εικόνες;

Νύξεις:

Είναι κάτι που αναβάλλει επ’αόριστον συζητήσεις που θέλει το άτομο να κάνει με τον εαυτό του και τους γύρω του. Παράλληλα, σε αυτές τις λίγες συζητήσεις που τελικά γίνονται, επιβάλλει τη θεματολογία σκανδαλίζοντας ή χρησιμοποιώντας υψηλούς τόνους.

Είναι κάτι που φλυαρεί υποβάλλοντας τρόπους ζωής και μέσους όρους, κάνοντας τους υποβαλλόμενους να ελέγχουν ανήσυχα τις τυπικές τους αποκλίσεις. Επομένως, κάποιοι αμφιβάλλουν ολοένα και περισσότερο, ώσπου τελικά προχωρούν στην «λύτρωση» αποβάλλοντας στοιχεία μοναδικότητας, καθώς στρατολογούνται στη νοοτροπία του ομοιόμορφου, του πρόχειρου και του ευτελούς.

Είναι κάτι που υπεραπλουστεύει και ισοπεδώνει.

Είναι κάτι που υπερβάλλει, σε υπερβολικό μάλιστα βαθμό, προκαλώντας ένα διπολικό μπαλαντζάρισμα μεταξύ τρόμου και οργής. Όχι όμως της οργής που μπορεί να είναι γόνιμη. Όχι. Της εφήμερης οργής, που θα οδηγεί είτε σε κυκλικές τροχιές κυνηγητού της ουράς ή σε κράξιμο εκρηκτικού θριάμβου που θα εξασφαλίσει έναν ήσυχο ύπνο, ακολουθούμενο από άλλη μια μέρα βολικού συμβιβασμού και αυτονόητης υποτέλειας.

Είναι κάτι που μονολογεί ακατάπαυστα και μέσω των Δ.Ε.* διαβάλλει και ενοχοποιεί τους κοινωνικούς αγώνες και την οποιαδήποτε ουσιώδη συστηματική διεκδίκηση. Και όχι μόνο τους απαγγέλει κατηγορητήριο, αλλά έχει και το θράσος να τους αντιπαραβάλλει με κοινά εγκλήματα, τσουβαλιάζοντάς τους έτσι στο ίδιο εδώλιο.

*Δελτίο Ειδήσεων ή Δικτατορική Εξαγγελία

Είναι κάτι που περιβάλλει την κριτική ικανότητα και την ατίθαση φαντασία με αγκαθωτό συρματόπλεγμα, περιορίζοντάς τις σε μια έκταση μερικών τετραγωνικών ιντσών.

Είναι κάτι που προσβάλλει τη νοημοσύνη και την αισθητική και τελικά καταβάλλει το πνεύμα.

Απάντηση:

Είναι ένα δίκτυο από κανάλια, με μολυσμένα ως επί το πλείστον νερά, που συμβάλλουν στους σταθμούς αναμετάδοσης και εκβάλλουν στα σαλόνια και τις κουζίνες μας, ή –ακόμα χειρότερα- στις κρεβατοκάμαρες, πλημμυρίζοντας τα όνειρα και τους εφιάλτες μας.

Συμπέρασμα:

Ο καθένας μπορεί σε κάποιο βαθμό να διαμορφώσει τους δικούς του ισθμούς για περιορισμό του πλημμυρικού κύματος στο χώρο και χρόνο, αλλά και ηθμούς για διαχωρισμό των περιττών και τοξικών ουσιών από τις ωφέλιμες και χρήσιμες.

κόποι-λεφτ, December  2012, All Lights Observed

Υ.Γ.: Πώς κάνεις έναν νεοναζί να κλείσει τ’ αυτιά του

Γι’άλλη μια φορά, βαλκανοτσιγγάνικες μελωδίες που με την ομορφιά τους υπερβαίνουν ακάθεκτες τα εθνικά σύνορα, νοητά και φυσικά:

                 Dikanda - 12 Sukar

https://www.youtube.com/watch?v=3CES0HOssyk

                 Mori Shej, Sabina - Kalyi Jag

https://www.youtube.com/watch?v=mKftm_au4tI

Μπουγάτσα με ΜεΛάνι

Έκτακτη ανάρτηση, για τη διάδοση ενός γαμάτου νέου:

«Μπουγάτσα με ΜεΛάνι», η 11η έκθεση κόμιξ της ομάδας Inkorrekt, που θα αφήσει το στίγμα της…

Παράλληλα, η 9η έκθεση παιχνιδιών στρατηγικής του ΕΣΦΙΠΣ.

Γιατί και πώς; Στα πλαίσια των πολιτιστικών δραστηριοτήτων «Art + θεάματα» του Α.Π.Θ. και με πρόσθετη αφορμή τα 100 χρόνια από την απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης (εξ ου και ο τίτλος).

Πόσο; Είσοδος ελεύθερη.

Πού; Στο Γαλλικό Ινστιτούτο.

Πότε; Την ερχόμενη εβδομάδα, από Πέμπτη 22 έως και Κυριακή 25 Νοεμβρίου.

Δηλαδή; Δηλαδή κάνε κλικ παρακάτω στο πρόγραμμα.

American Πάει

Σήμερον:

                 American Πάει

                 Υ.Γ.: Πώς κάνεις έναν νεοναζί να κλείσει τ’ αυτιά του

American Pie – Αυτό πια Παραπάει

   Το κόμικ που είχα κάνει με σοκ και δέος ^[1] για το «G.I.George», ένα ομαδικό σατιρικό φανζίν με αφορμή την εισβολή στο Ιράκ. Το «G.I.George» κυκλοφόρησε αυτοτελώς τον Μάρτιο του 2003, αμέσως μετά τους πρώτους «απελευθερωτικούς» βομβαρδισμούς ^[2].

κόποι-λεφτ, September  2012, Dinner is  Preserved

Υ.Γ.: Πώς κάνεις έναν νεοναζί να κλείσει τ’ αυτιά του

Και δυο δείγματα μαύρης μουσικής, με απίστευτη στιχουργική και ερμηνευτική δεξιοτεχνία:

                 Blackalicious - Alphabet Aerobics

http://www.youtube.com/watch?v=MvPnM2Q1nwU

                 Phi-Life Cypher - ABC

http://www.youtube.com/watch?v=aVbG4Flb0oQ

Αναφορές, παραπομπές & ερεθίσματα:

                 [1] Shock And Awe

http://www.youtube.com/watch?v=U9sQSAAUmpY

                       NEIL YOUNG LYRICS - "Shock And Awe"

http://www.azlyrics.com/lyrics/neilyoung/shockandawe.html

                 [2] George W. Bush - Operation Iraqi Freedom

http://www.youtube.com/watch?v=EZ8iMwA11TQ

Απόσπασμα (από 3’07’’ έως 3’21’’) :

“We will meet that threat now. With our army, air force, navy, coast guard and marines.

So that we do not have to meet it later, with armies of firefighters and police and doctors, on the streets of our cities.”

1.Ευθυνόπωρο & 2.Το πειρατικό του Captain Mickey & 3.Ο ψαράς του ΟΑΕΔ

Σήμερον:

                 Ευθυνόπωρο

                 Το πειρατικό του Captain Mickey

                 Ο ψαράς του Ο.Α.Ε.Δ.

                 Υ.Γ.: Πώς κάνεις έναν νεοναζί να κλείσει τ’ αυτιά του

Ευθυνόπωρο

   Γεια σας και πάλι, καλό ευθυνόπωρο! Παρ’ όλο που η χώρα πάει απ’ το καπό στο χειρόφρενο, το ηθικό μου ακμαιότατο. Έχω τους λόγους μου…

   Ναι, ξέρω, χάθηκα λίγο. Έτσι κάνει ο κόσμος; Αλλά σύντομα θα σας αποζημιώσω για το περασμένο τρίμηνο. Για τον σκοπό αυτό, περνάω πολλές ώρες στο ιστολογικό μου εργαστήριο, όπου κάνω βιοψίες σε παλιά και νέα δήγματα γραφής.

   Πολλές χρονιές κινήθηκα από τα μέσα Αυγούστου έως τα μέσα Σεπτεμβρίου με αναδιαρθρώσεις και ανάκατα-τάξεις. Εξωτερικές και εσωτερικές. Το ίδιο και φέτος*, ευτυχώς με λίγο περισσότερο χώρο και χρόνο για την απαραίτητη παλινδρόμηση μεταξύ παρελθόντος και μέλλοντος. Και με πνευματική τροφή άκρως κατάλληλη και θρεπτική: στίχους και μουσικές που σχετίζονται με το μακρινό μου παρελθόν.

*φέτος: το αρσενικό της φέτας

   Το λοιπόν, ξεκινάω με δυο παρωδίες θαλασσινών ασμάτων, που προέκυψαν το καλοκαίρι μεν, γράφτηκαν τώρα δε. Η πρώτη αφιερώνεται σε έναν πολύ καλό φίλο που ξενιτεύτηκε από μία εύφορη τυροπαραγωγό περιοχή της ελλάδας σε μιαν άλλη της κεντρικής ευρώπης. Η δεύτερη σε όλους εμάς που ξεμείναμε σ’ αυτή τη χώρα, που κρόνο με τον κρόνο^[1] τρώει τα παιδιά της (εκτός απ’ τα γαλαζοπράσινα, βέβαια…).

Το Πειρατικό του Captain Mickey* ^[2]

Το πειρατικό του Captain Mickey,

που μ' αυτό θα φύγετε και σεις,

είναι φορτωμένο με blue cheese

κι έχει δυο La Vache Qui Rit στην πρύμη.

Μήνες τώρα το 'χουμε μυρίσει

και με τη βοήθεια του ψωμιού

μέχρι που να πεις «gouda Νουνού»

το φορτίο θα το 'χουμε μασήσει.

Πλέμε σε μιαν άσπρη σαλαμούρα

με λογής παράξενα τυριά,

ένας αρουραίος μας κοιτά

και μας κάνει που και που καζούρα.

Τενεκέδες άδειοι σκοτεινοί,

- που να ξοδευτήκαν τόνοι χίλιοι;

Μας προσμένει φάκα αδειανή,

και φαρμακωμένο Dorset vinny.

Ξεχασμένο ανθότυρο Μεβγάλ,

οι ημερομηνίες του σβησμένες.

Πάνω στα ψυγεία σε σειρά

δώδεκα μυζήθρες μουχλιασμένες.

Ύστερα η κοκόνα η Minnie Mouse,

έπεσε βαρυστομαχιασμένη,

δίπλα της γλιστρούσαν τρωκτικά

του Dirollo οι πέντε κορεσμένοι.

Να και μπάτζιος απ’ τα Γρεβενά

τσούρμο ο μπακάλης θα μας βγάλει

γάτους με μουστάκια πορφυρά

και πηλίκιο μπάτσου στο κεφάλι.

*Ο τίτλος (που έδωσε και την αφορμή για την υπόλοιπη παρωδία) ήταν του Orestix

Ο Ψαράς του Ο.Α.Ε.Δ.^[3]

Γιατί δε με θες κυρά μου

επειδή είμαι του Ο.Α.Ε.Δ.

αν και μεταπτυχιούχος

μορφονιός και ταλαντούχος

Και θαρρείς ότι με μένα

δεν θα την περνάς καλά (2x)

Έχω μια μικρούλα κάρτα

χρώματος πορτοκαλί

μεροκάματα ψαρεύω

κι απ’ τον γέρο ζητιανεύω

Να πληρώνω εφημερίδες,

xanax, καρτοκινητά (2x)

Ανασφάλιστος γυρίζω

μη με βλέπεις και γελάς

μοναχός μου με γιατρεύω

το κορμί μου το προσέχω

Και τα κέφια σου θα κάνω

τι κι αν δεν έχω δουλειά (2x)

κόποι-λεφτ, September  2012, Dinner is  Conserved

Υ.Γ.: Πώς κάνεις έναν νεοναζί να κλείσει τ’ αυτιά του

Και μια δόση από τσιγγάνικες μελωδίες, για να σπάσει η υστερία της χαζής κραυγής:

                 Gypsy folk music - Freylekh Trio - Aven Mande

http://www.youtube.com/watch?v=xxSIwr5faBA

                 Kumpania Algazarra Gipsy Reggae

http://www.youtube.com/watch?v=gvakkYDZXCg

Αναφορές, παραπομπές & ερεθίσματα:

                 [1] Κρόνος (μυθολογία)

http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CF%81%CF%8C%CE%BD%CE%BF%CF%82_%28%CE%BC%CF%85%CE%B8%CE%BF%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%AF%CE%B1%29

                 [2] Αρμίδα (Το πειρατικό του captain Jimmy)

http://www.youtube.com/watch?v=sdccaT-4T18

                 [3] Ο ψαράς-Παγιουμτζής

http://www.youtube.com/watch?v=NEDAaGHeCH8

Φλερτάροντας με τη Γελοιότητα

Σήμερον:

                 Φλερτάροντας με τη Γελοιότητα

                 Υ.Γ.: Πώς κάνεις έναν νεοναζί να κλείσει τ’ αυτιά του

Φλερτάροντας με τη Γελοιότητα

   Μια ανάμνηση από περσινή συναυλία των Χαΐνηδων: είναι πλέον όλοι επί σκηνής, εμφανίζεται κι ο Δ. Αποστολάκης με ένα παράξενο σακάκι, σαν αποκριάτικη στολή στρατονόμου. Ακούγονται κάτι σκόρπια γέλια. Ο μουσικός χαμογελά όπως ένα άτακτο παιδί και ανοίγει τη συναυλία με τη φράση:

«Είναι καθήκον μας να φλερτάρουμε με τη γελοιότητα!».

   Όμως ποιες καταστάσεις θα μπορούσαν να θεωρηθούν γελοίες;

   Προφανώς, για κάποιον που δεν έχει χιούμορ ή που δεν κατανοεί ότι σε μια ζωντανή μουσική ερμηνεία χωράει θεατρικότητα και showmanship, το παραπάνω περιστατικό σίγουρα ανήκει εκεί.

   Πάντως εγώ θα’λεγα ότι αυτό που ζήσαμε μεταξύ των δύο εκλογών είναι πολύ μεγαλύτερο φαβορί για τον παραπάνω τίτλο. Όλη αυτή η πανικόβλητη απόπειρα τρομοκράτησης είναι σαν κακογραμμένο b-movie, με μόνη διαφορά ότι ο εκπαιδευμένος, κανα-παιδευμένος θεατής είναι ταυτόχρονα και κομπάρσος-ψηφοφόρος. Τόσο κακογραμμένο, που οι πολιτικάντηδες και θυμοσιογράφοι* προσπέρασαν το φλέρτ με τη γελοιότητα, προσπέρασαν τον δεσμό, τη συγκατοίκηση και ήδη περιμένουν το τέταρτο παιδί.

*όργανο πνευματικής καταστολής που απευθύνεται στο θυμικό του θεατή, ώστε εκείνος να αποσπάται από τα παθολογικά αίτια και να εστιάζει στα συμπτώματα, με τη θριαμβευτική κραυγή «Πες τα χρυσόστομε!»

   Η τόση αγανάκτηση και ανησυχία με κούρασαν, γι’ αυτό θα κάνω μια σύντομη παύση.

   Τραβώ το θριλερίστικο μουσικό χαλί κάτω από τα πόδια της μάχιμης Hook Lee^{[ 1]} και αφιερώνω τρία τραγούδια στο παρελθόν, το παρόν και το μΆλλον της χώρας.

   Το πρώτο λέγεται «Άντρα μου Πάει»^{[ 2]} και αφιερώνεται στην εποχή των ανιψιών, γιών-εγγονών κλπ που (ελπίζω) τελείωσε, με την απομάκρυνση του Τελευταίου των Μη Ικανών^{[ 3]}, ή του Georgie Mnemonic^{[4 ]}, όπως τον λέω εγώ.

   Το δεύτερο είναι το «Η Κατάσταση των Πραγμάτων»^{[ 5]} και αποτέλεσε αφορμή για τη συγγραφή της σημερινής μουσικής ανάρτησης. Βρίσκω ότι κάποια σημεία του είναι εξαιρετικά επίκαιρα, γι’ αυτό και παρακάτω παραθέτω τους στίχους.

   Το τρίτο είναι το “Ultimate”^{[6 ]} που μας προτρέπει να συνεχίζουμε να κυνηγάμε αυτό που πραγματικά θέλουμε, αντί να αναλωνόμαστε στο να βρίζουμε το χτες.

   Το σχέδιο εισόδου στην κρίση τέθηκε σε εφαρμογή προ δεκαετίας, από επαγγελματίες υποκινητές κρίσεων, πραξικοπημάτων και πολέμων. Με τη στενή συνεργασία αυτών που ο λαός πίστεψε, χειροκρότησε και εξέλεξε. Γιατί; Επειδή κατάφεραν να μας αποκρύψουν ότι το έδαφος σείεται κάτω απ’τα πόδια μας, ναρκώνοντάς μας με ολυμπιάδες και άλλα εθνικά μεγαλεία, απ’τα οποία οι πολύ λίγοι κέρδισαν πάρα πολλά. Τώρα είναι αργά, άσχετα με την έκβαση των σημερινών εκλογών. Είμαστε σε έναν βράχο που ξεκολλά και αποπλέει σε βαθιά, θολά νερά που βρίθουν από loan sharks (τοκογλύφους). Όμως αυτή τη στιγμή αισθάνομαι σαν τους ήρωες του Kusturica και το βιώνω χορεύοντας^{[ 7]}.

   Κι ο,τι βρέξει ας κατεβάσει…

Η κατάσταση των πραγμάτων – Χαΐνηδες

Κοίτα που θα τα πλερώσω πάλι όλα τα σπασμένα,

πού 'σαι ρε Καραϊσκάκη, για να φας κανένα.

Τραβάτε καραγκιόζηδες να βγείτε στο μπερντέ,

ο γάιδαρος εψόφησε κι εσείς του λέτε ντε.

Όσοι με καταλαβαίνουν, λίγο μέσα μου σκλαβώνουν,

κι όσοι ροδανθούς με ραίνουν, πάντα με σταυρώνουν.

Εσύ που λίγο με μισείς και λίγο μ' αγαπάς,

ποτέ σου δεν ξεκίνησες και πουθενά δεν πας.

Τον θεό τονε πουλούνε, μα εγώ δε θα πλερώσω,

κάποια μέρα τους εμπόρους θα τους μαστιγώσω.

Ζωή που μας περίμενες μ' ορθάνοιχτη αγκαλιά,

σε φυλακές, ιδρύματα και πένθιμα σκολειά.

Ήττα μου, γλυκιά δασκάλα και σταυραϊτέ τση νιότης,

η αρρώστια του καιρού μας είναι η σοβαρότης.

Ένα κουνέλι κλέφτουμε και κάνουμε γιορτή,

κι εσείς κουνέλι γράφετε και τρώτε το χαρτί.

Θλίψη μου γλυκιά μου θλίψη, συντροφιά στην κάμαρά μου,

πως φοβούμαι μη σε χάσω, όπως τη χαρά μου.

Άμα ποθάνω ρίξτε με στα όρνια να με φαν,

να πάρουνε τα σπλάχνα μου, στα νέφη να τα παν.

κόποι-λεφτ, June 2012, All Frights Reversed

Υ.Γ.: Πώς κάνεις έναν νεοναζί να κλείσει τ’ αυτιά του

Και για να μην ξεχνιόμαστε: τσιγγάνικη και μαύρη μουσική, για να ματώσουμε-τιμήσουμε με σκώμμα το κόμμα της χαζής κραυγής.

                 Boban Salijevic - Caje Sukarije Cocek [www.BalkanCharts.com]

http://www.youtube.com/watch?v=awMCWH6skJg

                 One Mint Julep - Ray Charles (1961)

http://www.youtube.com/watch?v=CIPUhB7kRiY

                 Louis Armstrong - What A Wonderful World (Lyrics)

http://www.youtube.com/watch?v=A3yCcXgbKrE

Αναφορές, παραπομπές & ερεθίσματα:

                 [1] ΔΡΑΧΜΗ-ΟΙ ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ ΤΗΣ ΕΠΟΜΕΝΗΣ ΜΕΡΑΣ

http://www.youtube.com/watch?v=IH4t6XV9Nx8

ενδεικτικά, παρατηρήστε την μουσική στο στιγμιότυπο: 29’:36’’ και την αναξιοπρεπέστατη σκηνοθεσία στο: 23’:30’’

                 [2] Γ. Μηλιώκας - Άντρα μου πάει ( o Χαραμοφάης)

http://www.youtube.com/watch?v=XVQbFuvRj5U

                 [3] www.tzimakos.gr > Λογοτεχνία > Βιβλία > Πούστευε και μη Ερεύνα

http://www.phorum.gr/viewtopic.php?f=44&t=101472

http://www.tzimakos.gr/books/b6.php

                 [4] IMDB - Johnny Mnemonic (1995)

http://www.imdb.com/title/tt0113481/

                 [5] Η κατάσταση των πραγμάτων – Χαΐνηδες

http://www.youtube.com/watch?v=mvAOt9j_K-s

                 [6] Gogol Bordello - Ultimate - Live @ Coachella 2008

http://www.youtube.com/watch?v=RGuOypqaYzU

                 [7] Underground (ending) -- Emir Kusturica

http://www.youtube.com/watch?v=9-Yd7hMJfc0

1.Το Ποληκατάστημα & 2.Προοίμιο

Σήμερον:

                 Μικροί Καπιταλιστικοί Εφιάλτες, Επεισόδιο 1^ο : Το Ποληκατάστημα

                 Προοίμιο

                 Υ.Γ.: Πώς να χαλάσεις τη μέρα του νεοναζί

Μικροί Καπιταλιστικοί Εφιάλτες, Επεισόδιο 1^ο :

Το Ποληκατάστημα

   Προκαταρκτική Φλασιά: πόλη-κατάστημα. Αυτή ήταν η πρώτη σκέψη μου, όταν είχα βρεθεί πρόσφατα σε ένα γιγάντιο εμπορικό κέντρο. Εκεί όμως που άρχισα να συνειδητοποιώ πόσο πολύ «πόλη» θα μπορούσε να είναι ακόμα και ένα μεμονωμένο κατάστημα, ήταν τρεις μέρες μετά.

   Πηγαίνουμε λοιπόν με έναν φίλο σε υποκατάστημα μεγάλης αλυσίδας Super Market (S/M), γιατί χρειαστήκαμε λίγα είδη και σε μεγάλη ποσότητα.

   Είχα καιρό να μπω σε ένα τόσο τεράστιο μεγαλομπακάλικο και σχεδόν είχα ξεχάσει πόσο πολύ έχουν πλέον μεγαλώσει και θεριέψει. Φυσικά, όταν η κλίμακα αρχίζει και ξεφεύγει, οι διαφορές δεν είναι μόνο ποσοτικές, αλλά και ποιοτικές.

Μέρος 1^ον: Αναπαράσταση σε 2^ο ενικό.

   Φλασιά 1^η: Τα προσφερόμενα προϊόντα είναι τόσο πολλά και τόσο ποικίλα, που πλέον όταν θέλεις κάτι δεν ψάχνεις έναν (διά)δρομο, αλλά μια ολόκληρη γειτονιά. Όταν πλέον φτάσεις στη γειτονιά*, αρχίζεις να κοιτάζεις τιμές για να καταλήξεις σε κάποιο οικονομικό οικοδομικό τετράγωνο .

*και εφόσον έχεις αποφύγει τον Μινώταυρο, το ζεύγος Pacman και τα παρατρεχάμενα φαντασματάκια

   Φλασιά 2^η: Όταν οι αποστάσεις είναι τόσο μεγάλες, εκ των πραγμάτων δεν μπορείς να κουβαλάς τα ψώνια, ακόμα κι αν αυτά είναι λίγα. Άρα το καλάθι γίνεται καρότσι και ο πεζός γίνεται οδηγός. Το όχημα αυτό δίνει την δυνατότητα αλλά και την αφορμή για πιο μεγάλες ποσότητες ή και πιο πολλά είδη απ’ ότι ίσως είχες πρόθεση να πάρεις.

   Φλασιά 3^η: Σαν οδηγός πλέον, προσπαθείς να χωρέσεις στους (δια)δρόμους του S/M και να ελιχθείς, αποφεύγοντας τους άλλους οδηγούς.

Αν βρεθείς εκεί το Σ/Κ, τι κρίμα, τι κρίμα, δεν χωράς πουθενά^[1]. Το S/M πλέον ερμηνεύεται ως Sado/Maso (αλγολαγνεία) και μετά από μερικά συγκοινωνιακά αδιέξοδα πέφτεις σε ένα (αλλά ζόρικο!) ψυχολογικό-διανοητικό αδιεξόδο που οι Αμερικάνοι αποκαλούν road rage. Και τότε είναι που ξυπνάει μέσα σου ο Australopithecus και σου περνά η σκέψη να παρατήσεις το καρότσι κάπου με αλάρμ και να αποδράσεις, διασχίζοντας το καρφούρ με παρκούρ από ράφι σε ράφι.

   Φλασιά 4^η και η μπάλα είναι και πάλι στην κατοχή του Homo Sapiens Sapiens. Αφού έχεις αγωνιστεί στον παραπάνω σαββατοκυριακάτικο ψυχανώμαλο δρόμο μετ’ εφοδίων, φτάνεις πλέον στην τελική ευθεία. Εφιάλτης στον (διά)δρομο με τα κολωνάκια: ακριβώς πριν τα ταμεία σε σταματάει ένα φανάρι που διαβάζει το κάρμα σου, για να σε στείλει την κατάλληλη στιγμή στο κατάλληλο ταμείο.

Μέρος 2^ον: Επιστροφή στον 1^ο πληθυντικό

   Φλασιά 5^η: Όντως, αυτό με το φανάρι το ζήσαμε. Και ρωτάμε τον ταμία αν μπορούμε να βγάλουμε ένα πακέτο από το κάθε είδος και να μετρήσει τα υπόλοιπα μέσα από το καρότσι. Η απάντηση μας έστειλε αδιάβαστους: «Όχι, θα πρέπει να τα ξεφορτώσετε όλα στον ιμάντα για να τα «χτυπήσω» και μετά να τα ξαναβάλετε στο καρότσι, γιατί έτσι λέει ο κανονισμός» (…). Συμπέρασμα 1^ο: Η πόλη αυτή έχει και δική της νομοθεσία. Συμπέρασμα 2^ο: Στην πόλη αυτή έχουν κάνει συνειδητά ένα βήμα πίσω, πήγαν από τον πολλαπλασιασμό στην θαμιστική πρόσθεση.

   Φλασιά 6^η: Στην έξοδο, μια χαμογελαστή κοπέλα μας δίνει μια απομίμηση χαρτονομίσματος, διαφημιστικό για έναν ενεχυροδανειστή που μαζεύει χρυσά. Ο φίλος μου παρατηρεί ότι έχει συνημμένο κι ένα μικρό, πλαστικό σακουλάκι για να μας «διευκολύνει», ώστε όταν θα πάρουμε μια τέτοια απόφαση να μην καθυστερήσουμε… Συμπέρασμα 1^ο: Η πόλη αυτή κόβει και δικό της νόμισμα, έστω και μουσαντένιο. Συμπέρασμα 2^ο: Η επιλογή της θέσης δεν είναι καθόλου τυχαία, αφού σε αυτή την οικονομική συγκυρία όλο και περισσότεροι κολλάνε στο ταμείο και αναγκάζονται να κάνουν έκτακτες ακυρώσεις, συνειδητοποιώντας πως η διαβίωση έγινε ακόμα πιο δύσκολη… Παρεμπιπτόντως, ο ενεχυροδανειστής είναι ο Ιάπωνας Hrysothiro Yakawatza Tokratao.

   Φλασιά 7^η: Λίγο πριν το parking, ένας ιδιωτικός αστυνομικός με ιμιτασιόν διακριτικά που υποδηλώνουν τον θεσμικό του ρόλο, προσδίδοντάς του κάποιο κύρος εκεί μέσα. Παλεύει με δυο καρότσια που έχουν σφηνώσει, ίσως για να επαναφέρει την εύρυθμη λειτουργία, όπως αυτή ορίζεται από το ιμιτασιόν σύνταγμα της καπιταλιστικής μητρόπολης που υπηρετεί. Ίσως και για να απελευθερώσει το «τυχερό» του (μεταξύ 0,50 € και 2,00 €), μαζί με τα σιχτίρια του πελάτη-πολίτη που το είχε παρατήσει εκεί.

   Φλασιά 8^η: Παρατηρούμε ότι τα διάφορα parking είναι βαφτισμένα με ονόματα από συμπλέγματα ελληνικών νησιών. Πιθανόν για να ολοκληρώσουν την αίσθηση της εβδομαδιαίας «απόδρασης» από την καθημερινότητα. Έτσι λοιπόν φορτώνουμε, μπαρκάρουμε στο αυτοκίνητο και σαλπάρουμε μακριά από το λιμάνι της πόλης-κατάστημα.

   Φλασιά 9^η που έρχεται αναδρομικά από τα έγκατα της πόλης-κατάστημα· εδώ μπαίνουμε στην πραγματικά εφιαλτική πτυχή. Νέες γυναίκες που πονάν απ’ την πολύωρη ορθοστασία (και μάλιστα με ψηλά τακούνια), συνεχίζουν όμως να χαμογελούν ευγενέστατα*. Βέβαια, καπιταλισμός χωρίς διαφήμιση κατά ριπάς δεν γίνεται και διαφήμιση χωρίς προσποιητή αγαλλίαση επίσης δεν γίνεται. Και το χυδαίο δεν είναι τα ρούχα τους αυτά καθεαυτά, αλλά τα λογότυπα που έχουν τυπωμένα.

*smile a little wider as you’re waiting to be sold, this is the land of “do what you’re told”^[2]

   Το θέμα είναι πως στη σημερινή Ελλάδα οι περισσότεροι νέοι έχουν επαγγελματικά εφόδια, με τα οποία θα μπορούσαν να δώσουν στην κοινωνία κάτι το πραγματικά ωφέλιμο, παίρνοντας και μια αξιοπρεπή ανταμοιβή (υλική και όχι μόνο). Τότε σίγουρα δεν θα χρειαζόταν να βγουν στο αμίτα προμόσιον και να γίνουν φορείς της θετικής ενέργειας®. Αν όμως συνυπολογίσουμε το βασικό εργαλείο του καπιταλισμού, την ανεργία (ή μερική απασχόληση, ή πες το όπως αλλιώς θες), πλέον αρχίζει να βγαίνει κάποια άκρη.

   Όμως ο άνθρωπος έχει ανάγκη να βλέπει στις προσπάθειές του και μια προσφορά προς τους άλλους, κάποιο κοινωνικό αποτύπωμα. Αυτό ίσως εξηγεί την υφέρπουσα δυστυχία που δέρνει μακροπρόθεσμα πολλούς ανθρώπους που δουλεύουν (δουλεύουν, όχι εργάζονται) για τους σκοπούς του καπιταλιστικού ανταγωνισμού. Και συνήθως διακρίνεται στα βλέμματα. Από τα ψυχρά, κουτοπόνηρα μούτρα των μεγαλοστελεχών και των χρηματιστών, μέχρι και τις «φρέσκες φατσούλες» των διαφημίσεων.

Προοίμιο

   Προς όλους τους νομιμόφρονες μιντιακούς «δημοκράτες», που αποτάσσονται κάθε είδους βία με καμάρι: Η σιωπηλή συμμόρφωση εν όψει της βίαιης επιβολής είναι κακούργημα σε βάρος της δημοκρατίας.

   Είτε αυτή είναι καπιταλιστική (καθημερινή και επίσημη, έμμεση και απαρατήρητη), είτε νεοναζιστική (συμμορίτικη και ανεπίσημη, άμεση και εξόφθαλμη).

   Λοιπόν, το εκπληκτικό δεν είναι το θράσος του κουρδιστού φασιστοειδούς που έδωσε το παράγγελμα. Αυτό είναι το αναμενόμενο. Το εκπληκτικό και ανησυχητικό είναι η αντίδραση των (ακόμα κουρδιστότερων) δημοσιογράφων να εκτελέσουν, «προθύμως και άνευ αντιλογίας^[3]» τας διαταγάς του, με ελάχιστες εξαιρέσεις.

   Έτσι είναι, όταν οι διαταγές δεν δίνονται από έναν διαπλεκόμενο αρχισυντάκτη και δια του ακουστικού, αλλά από έναν περιθωριακό αρκουδόμαγκα και κατάμουτρα. Τότε η μαριονέτα συγχύζεται και ερμηνεύει σπασμωδικά. Και βέβαια γελοιοποιείται ανεπανόρθωτα...

Απεταξάμην!

κόποι-λεφτ May 2012, All Frights Deserved

Υ.Γ.: Πώς να χαλάσεις τη μέρα του νεοναζί

   Και μία προεκλογική δέσμευση. Από την επόμενη ανάρτηση και για όσο καιρό διαρκέσει αυτή η παρωδία-παρουσία της χρυσής αυγής στη βουλή:

α) Θα γράφω με μικρά γράμματα τις λέξεις που σχετίζονται με εθνικότητες, π.χ.: έλληνας και ελλάδα, δανία, δανός, δανικός και αγύριστος

β) Σε κάθε ανάρτηση θα κολλάω και κάνα-δυο υπερσυνδέσμους, στη νέα στήλη «Πώς κάνεις έναν νεοναζί να κλείσει τ’ αυτιά του». Ξεκινάμε λοιπόν με ακούσματα από την εβραϊκή και τσιγγάνικη παράδοση:

                 הבה נגילה - Hava Nagila Instrumental
http://www.youtube.com/watch?v=AL5UkYbaFpQ
                 Frank London's Klezmer brass allstars - A time of desire (Curha mix)
http://www.youtube.com/watch?v=BhPSVHVNWR4
                 Kal – Papusha
http://www.youtube.com/watch?v=MGUiADp-Du0

                 Σκηνή από το “Τραίνο της Ζωής”, που ξεκινά με τα εξής λόγια: «Μήπως κατάπιες το Στραντιβάριους σου; Ακόμα νομίζουν πως αυτοί εφεύραν το βιολί. ΠΑΙΞΕ!»
http://www.youtube.com/watch?v=e5xMq_RgZes

Αναφορές, παραπομπές & ερεθίσματα:

                 [1] TRYPES - DEΝ XORAS POUTHENA (HQ) official videoclip

http://www.youtube.com/watch?v=4JRDUSytNaQ

                 [2] Chumbawamba-The Land Of Do What You're Told

http://www.youtube.com/watch?v=1ryXjQIvjiI

                 [3] Γενικό Επιτελείο Στρατού - Στρατιωτικός Όρκος

http://www.army.gr/default.php?pname=Oath&la=1

1.Το από-καταστατικό του ιστολόγου & 2.Προσεχώς…

Σήμερον:

                 Το από-καταστατικό του ιστολόγου

                 Προσεχώς…

Το από-καταστατικό του ιστολόγου*

   Το γέλιο είναι μια φυσική αντίδραση σε ο,τι δεν μπορούμε ή δεν θέλουμε να κατανοήσουμε. Το πρώτο και τελευταίο καταφύγιο του ανθρώπου.

   Είναι η στιγμιαία παύση του μυαλού. Και όταν εκείνο ξαναξεκινά, συνήθως είναι πιο ελεύθερο να εστιάσει σε όσα έχουν νόημα και πιο έτοιμο να τα κατανοήσει.

   Είναι ένας ηδονικός σπασμός που λύνει τους κόμπους στο σύστημα, μυϊκό και νευρικό. Γόρδιους δεσμούς που η φούρια, η οργή και η στεναχώρια έπλεξαν σε χρόνο ανύποπτο, από τις ίδιες του τις ίνες. Υποδεικνύει διακριτικά «εκείνα που δεν λέγονται», κατά τον Α. Πάνου ^[1] ή τα αποδεσμεύει λυτρωτικά όταν έχουν πλέον «σφηνώσει στον αυχένα», όπως συμπληρώνει ο Θ. Παπακωνσταντίνου ^[2].

   Είναι ο απόλυτος κοινωνικός και ερωτικός καταλύτης, το φυσικό αντίδοτο σε κάθε μορφή αμηχανίας. Είναι κάτι που μπορείς να το κεράσεις στον δικό σου άνθρωπο ή και στον περαστικό, ακόμα κι όταν έχεις ξοφλήσει οικονομικά ή και ηθικά. Είναι το ακριβές αντίθετο του επιφωνήματος «Γαμώτο!».

   Ενώ το χιούμορ** είναι ένας μαγικός ολοκληρωτικός μετασχηματισμός^[4], με ένα ευρύτατο πεδίο ορισμού, που έχει ως συνάρτηση-πυρήνα το γέλιο. Εισάγουμε πόνο, φόβο ή ήττα και παίρνουμε χαρά. Τόσο απλά…

   Δεν είναι απλώς ένας τρόπος διασκέδασης. Είναι μια συγκεκριμένη οπτική, που όλοι μας κάποτε υιοθετούμε, άλλος λίγο κι άλλος πολύ. Είναι εργαλείο επιβίωσης· άμυνα και αντεπίθεση μαζί. Η, ακόμα καλύτερα, αφοπλισμός.

   Και τότε γιατί να μην μπορεί να εφαρμοστεί σε κάθε αντιπαράθεση; Γιατί προϋποθέτει διαύγεια, ταχύτητα και ευελιξία. Όπως και η ίδια η συγκυρία της μάχης, κατά τον Sun Tzu^[5]. Γι’ αυτό, δυστυχώς, πολλές φορές δεν απομένει παρά η άτακτη φυγή ή η βίαια αντεπίθεση…

   Αλλά το πνεύμα ή χιούμορ** μπορεί να υπερνικήσει κάθε αδυναμία ή εξευτελισμό. Μπορεί να συρρικνώσει τα φοβερά και τρομερά, να απλοποιήσει και τις πιο μεγάλες δοκιμασίες.

   Παραγνωρισμένο. Για πολλούς είναι η πρόσκαιρη απόδραση από τα όρια της λογικής. Μήπως όμως μπορεί να είναι και μια συστηματική επανάσταση εναντίον του καθημερινού παραλογισμού; Μήπως μπορεί να δώσει μια εκκωφαντική απάντηση σε μεθοδευμένες φλυαρίες, που στόχο έχουν να καταπιέσουν την αμφισβήτηση και να την καταπνίξουν στην αμφιβολία; Για παράδειγμα η βάρβαρη φλυαρία των διαφημιστικών μηνυμάτων, που εισβάλλουν από παντού για να σου «υπενθυμίσουν» ποιος θα’ θελες να είσαι και πώς να το «κατακτήσεις» αυτό.

** γαλλική λέξη, που ερμηνεύεται και ως: κέφι/διάθεση/ιδιοσυγκρασία/ζωτικό υγρό^[3]

   Τελικά το γέλιο είναι μια φυσική αντίδραση εκτόνωσης ενός ανθρώπου, που συχνά γίνεται αλυσιδωτή, παρασύροντας πολλούς ακόμα. Μάλιστα, κάποιες φορές μεταδίδεται στους διπλανούς χωρίς συγκεκριμένο λόγο, απλά «γιατί έτσι».

   Πιστεύω πολύ στο «γιατί έτσι». Για να φτάσουν στην προαπαιτούμενη ηρεμία και ιλαρότητα, πολλοί στρέφονται σε εξαρτησιογόνα, χημικά ή μη χημικά. Αν και δεν το υποστηρίζω, το βρίσκω εύλογο. Κατ’ εμέ η καλή διάθεση, το «γιατί έτσι», είναι αρκετό. Ίσως και σε συνδυασμό με τον εκτροχιασμό (κοινώς «κάψιμο») που προκαλεί η στενή επαφή με κάποια απ’ τις θετικές επιστήμες.

* όπως λέμε: «καταστατικό του συλλόγου»

Προσεχώς…

   Εδώ λοιπόν θα αναρτώνται:

1. Παλιότερες και νέες συλλογές λογοπαιγνιακών παραληρημάτων. Από καυτά έως και παγωμένα. Στην τελευταία περίπτωση το γέλιο είναι σπασμωδική, αλλεργική αντίδραση. Βεβαιωθείτε πως δεν έχετε ευαισθησία σε κάποιο από τα συστατικά…

2. Κόμιξ σε δικό μου σενάριο, σατιρικά και μη. Σε κάποια εξ αυτών υπάρχουν και στοιχεία επιστημονικής φαντασίας.

3. Links από κάποιες αναρτήσεις μου στο youtube.com. Μεταξύ αυτών, υποτιτλισμοί με μεράκι και φροντίδα από τα χεράκια μου, με επιμέλεια του Oréstix ή κάποιου άλλου υπεργλωσσομαθή φίλου.

4. Δεν αποκλείεται να δείτε και στίχους, αν και έχω σχεδόν μισή δεκαετία να γράψω κάτι σε αυτή τη μορφή.

5. Κείμενα σαν και αυτό μάλλον θα δείτε σπάνια από μένα. Ενώ το γράψιμο με ξεκουράζει και με ευχαριστεί, συνήθως δε μπορώ να διαθέσω τον χρόνο, έστω και για μια σελιδούλα. Πιο πιθανό είναι μια στις τόσες να βάλω κανένα link για ανάρτηση σε άλλο blog, όταν υπάρχει κάποιο κείμενο που με εκφράζει ιδιαίτερα.

Σε κάθε περίπτωση, όπου υπάρχει συμβολή κάποιου τρίτου θα βλέπετε και τη σχετική αναφορά.

Για το πόσο περιοδικά θα μπορώ να ετοιμάζω τα προς ανάρτηση, δυστυχώς δε μπορώ να εγγυηθώ. Οπότε αν κάποιος θέλει να τα καταναλώνει ζεστά, ας με προσθέσει σε κανένα rss feed ή κάτι άλλο σχετικό.

Για σχόλια, απόψεις, ή και γινωμένες ντομάτες: justlaughitoutyo@gmail.com

Ίσως να αργώ καμιά φορά, αλλά πάντα απαντάω. Παρατηρήσεις και αξιολογήσεις (τόσο στο περιεχόμενο, όσο και στα τεχνικά θέματα του blog) θα εκτιμηθούν ιδιαίτερα.

Άντε και καλό μας ταξίδι…

Grin&Bear

Αναφορές, παραπομπές & ερεθίσματα:

                 [1] ΕΚΕΙΝΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΛΕΓΟΝΤΑΙ - ΛΙΤΣΑ ΔΙΑΜΑΝΤΗ - ΑΚΗΣ ΠΑΝΟΥ

http://www.youtube.com/watch?v=CEsinykG77U

                 [2] ΘΑΝΑΣΗς ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΟΡΥΧΕΙΑ

http://www.youtube.com/watch?v=ggbrxS9D7e0

                       Στα κέρατα του Ταύρου

http://www.youtube.com/watch?v=YB4LrI30HYE

                 [3] "humeur", λεξικό Γαλλικά-Ελληνικά σε απευθείας σύνδεση

http://el.glosbe.com/fr/el/humeur

                       humeur - humeurs - mouvement d'humeur

http://dictionary.reverso.net/french-english/humeur

                 [4] Ολοκληρωτικοί μετασχηματισμοί

http://el.wikiversity.org/wiki/%CE%9F%CE%BB%CE%BF%CE%BA%CE%BB%CE%B7%CF%81%CF%89%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CE%AF_%CE%BC%CE%B5%CF%84%CE%B1%CF%83%CF%87%CE%B7%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%B9%CF%83%CE%BC%CE%BF%CE%AF

                 [5] Η Τέχνη του Πολέμου

http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%97_%CE%A4%CE%AD%CF%87%CE%BD%CE%B7_%CF%84%CE%BF%CF%85_%CE%A0%CE%BF%CE%BB%CE%AD%CE%BC%CE%BF%CF%85

                       The Art of War

http://en.wikipedia.org/wiki/Sun_Tzu%27s_Art_of_War